Müslümanlar iman esaslarında ve İslam prensiplerinde ittifak ederler. Meslek ve meşreplerde ittifak mümkün olmadığı gibi caiz de değildir. Zira taklit yolunu açar ‘Neme lazım başkası düşünsün’ sözünü söylettirir. Bu ise istibdadın yadigarıdır.
İman ve Kur'an Hizmeti Esasları
1. Bizim davamız iman ve Kur’an davasıdır.
2. “Risale-i Nur dava değil; dava içinde bürhandır.”
3. Esas olan insana hizmettir.
4. İnsana hizmet içinde en değerlisi saadet-i ebediyesine hizmet etmektir.
5. Kainat ağacının meyvesi insandır. Allah her şeyi insan için, insanı kendisi için yaratmıştır.
6. İnsanı sevmek, insana saygı duymak ve insana hizmet etmek ibadettir.
7. En değerli hizmet insanların imanına hizmet etmektir.
8. İnsanın ve imanın değerini bilmek gerekir.
9. Kainatın kalbi dünyadır. Dünyanın amacı ahiret amelini yetiştirmektir.
10. Kur’an-ı Kerim bir imtihan kitabıdır. Onu ders veren Peygamberimizde (asm) aslâ yanlışlık ve hata yoktur.
11. Bu asırda imana ve Kur’ân’a hizmet Risale-i Nuru okumak ve okutmakladır.
12. Risale-i Nur cemaatleri içinde İhlasını ve cihadını muhafaza ederek “Tavizsiz istikrar çizgisini” muhafaza eden ve hizmetini “İstişare” ile yapan Yeni Asya gazetesi ile bu hizmeti ilan eden gruptur.
13. “İhlas, uhuvvet, tesanüt sıfatlarına haiz olan” ve “Az, fakir, zayıf” olup “Ne kadar da az olsalar bir ordu hükmünde olan ve mağlup edilemeyen cemaat Yeni Asya ile hizmetlerini ilan eden gruptur.
14. Şahs-ı manevi “İstişare” ile teşekkül eder. İstişare ile hareket eden Yeni Asya ile bunu ilan eden gruptur.
15. Hizmette kanaat olmaz, hizmette sınır yoktur.
16. Sağlıklı bir hizmet için “Mesailerin tanzimi, emniyetin tesisi ve teavün düsturunun teshili” şarttır. Bu da işi ehline vermekle mümkündür. Bu da istişare ile gerçekleşir.
17. Kur’an-ı Kerim 6666 ayettir. Bir ayeti tenkit ve kabul etmemek küfür sebebir. Aynı şekilde Risale-i Nur’un doğrudan Kur’an-ı Kerimden aldığı iman derslerini ve hizmet prensiplerini kabul etmemek de dalalet sebebidir.
18. Risale-i nurları okuyan bir Nur Talebesi “Ehl-i Tahkik”tir. Her söylenen söze itibar etmez, her tenkidi dikkate almaz, araştırır ve hakikati varsa zemininde gereğini yapar. Tenkitle ve dedikodu ile meşgul olmaz. Zira iman hizmetinden buna zamanı kalmaz.
19. Nur Talebeleri üstadları gibi hürriyetçi ve demokrattır. İstibdadın her nevine karşıdır. “İstişare” ile hareket ettikleri için tek adamlığa kesinlikle karşıdır.
20. Nur Talebesi Meyvenin Dördüncü Meselesini okur ve buna göre kalb, mide ve hane dairesindeki vazifesini ihmal etmeden diğer dairelerdeki vazifelerini ifa eder. Zira “Padişah konmaz sararya hane mamur olmadan.” O da öncek kalbini sonra hanesini mamur etmeye çalışır.
21. “Kalbinde Kur’andan bir şey olmayan harap olmuş ev gibidir.” (Tirmizî, Fezâilü’l-Kur’an 18; Dârimî, Fezâilü’l-Kur’an 1.)
22. Kalp hanesi Kur’an ve onun hakikatleri ile “Zikir, Fikir ve Şükür” ile mamur olur. Risale-i Nurlar ile akıl ve kalp nurlanırsa o kalpte “Marifet-i İlâhiye” tecelli eder.
23. Dinde zorlama yoktur; ilim, ihlas, irşad ve tebliğ vardır.
24. İlimsiz, ihlassız ve sünnete muhalif yapılan amellerin ve hizmetlerin hiçbir faydası olmaz. Zira bir amelin makbuliyetinin şartları “İlim, niyet, ihlas ve sünnet-i seniyyeye uygun olmasındadır.”
25. CEMAAT NEDİR?
a. Aynı amaç ve gaye için bir araya gelen ve hedef birliği sağlayarak taksimu’l-amal ve teşrik-i mesai ile hizmet eden ve hizmetlerini istişare ile planlayıp yapan gruba CEMAAT denir.
b. Cemaatte “Vahid-i Sahih” olmazsa cem ve zam kesir darbı gibi küçültür. Bozuk ve kıymetisiz olur. Vahid-i Sahih de “İstişare” ile sağlanır.
c. Şahsa bağlı irşad ve hizmet gurplarına ise TARİKAT denir. Risale-i Nur Talebeleri tarikat değil cemaattir. Bu cemaatin müntesipleri ise bütün müslümanlardır. Prensipleri ise Farzları yapıp haramlardan kaçmak ve Sünnet-i Seniyyeyi ihya etmektir. Bunun için de kalplere İman hakikatlerini yerleştirmeye çalışmaktır.
d. Cemaat içinde faziletli ve keyfiyetli fertler bulunur; ama bunlar sırr-ı ihlas ile buzun suda eridiği gibi eridikleri için görünmezler ama havuza ve cemaate değer kadar ve tüm fertleri değerli hale getirirler. Böylece hizmetlerini cemaate mal ederek ihlaslı hizmetlere vesile olur ve Allah’ın rızasını kazanırlar.
e. Bir binada bulunan taş, bir ağaçta bulunan meyve ve bir bedende bulunan aza nasıl bunlar ile bütünleşerek değer kazanıyor ise cemaat içinde fertte böyledir. Cemaatten ayrılan fert binadan kopan taş, ağaçtan kopan dal ve meyve, bedenden kopan veya koparılan aza gibi bir müddet sonra çürür ve işe yaramaz hale gelir. Zira bunların tamamı bütün içinde değerlidir, ayrılınca değerini ve hayatiyetini kaybeder. Şayet uyum sağlamaz da bir taraftan sivrilir ve görünürse o zaman da hastalıklı unsur haline gelir ve zamanla cemaatten dışlanır.
26. BİRLİK VE BERABERLİK (NASIL SAĞLANIR?)
a. Müslümanlar iman esaslarında ve İslam prensiplerinde ittifak ederler. Meslek ve meşreplerde ittifak mümkün olmadığı gibi caiz de değildir. Zira taklit yolunu açar ‘Neme lazım başkası düşünsün’ sözünü söylettirir. Bu ise istibdadın yadigarıdır.
b. İttihad hüdadadır, heva ve heveste değildir. İttihad cehl ile olmaz ilim iledir ve ittihad imtizac-ı efkardır. Fikir birliği olmayan yerde ittihaddan bahsedilemez.
c. Dini cemaatler maksatta ittifak etmelidirler. Meslek ve meşreplerde ittifak mümkün olmadığı gibi caiz de değildir. Zira bunlar insanların ihtiyaçlarından kaynaklanır ve her biri bir ihtiyaca cevap verir.
d. İttifakın şartları:
i. Doğruluk, güven ve itimat.
ii. Birbirine dua etmek ve hizmetlerini tebrik etmek,
iii. İhlasla ve muhabbetle hareket etmek. İslamiyet ittihadı ve muhabebti iktiza eder. Uhuvvet, muhabbet ve sevmek istliamiyetin mizacıdır.
iv. Hiçkimseyi enaniyet ve sadakatsizlikle ittiham etmemek. Hüsn-ü zan ile hareket etmek, su-i zan etmemek.
v. Birbirlerinin kusurunu görmemek; ama faziletleri ile iftihar etmek ve faziletlerinin naşiri olmak. Kusur varsa affetmek ve müsamaha ile hareket etmek.
vi. Birbirine yardımcı olmak, hizmetini ikmal etmek, en güzel dost, en civanmert kardeş ve en iyi takdir edici yoldaş olarak ihlasla hareket etmek.
