Bu söz “Kur’an Müslümanlığı” adı altında Kur’an-ı Kerimi esas aldıklarını söyleyerek Sünneti tenkit eden ve kabul etmek istemeyenlerin uydurduğu bir sözdür. Bu sözü “Kur’an bize yeterlidir” diyen ve Hz. Ali’yi (ra) tekfir ederek Kur’an’dan delil getiren Hariciler uydurmuşlardır.
SORU:
Peygamberimiz (asm) “Benden size gelen şeyi Allah’ın Kitab’ına arzedin. O’na uygunsa ben söylemişimdir. Şayet ona uygun değilse ben söylememişimdir” (İmam es-Suyûtî, Miftahu’l Cenne fi’l İhticâc Bi’s-Sünne, s. 2.) buyurduğu rivayet edilmektedir. Bu hadis midir?
CEVAP:
Bu söz “Kur’an Müslümanlığı” adı altında Kur’an-ı Kerimi esas aldıklarını söyleyerek Sünneti tenkit eden ve kabul etmek istemeyenlerin uydurduğu bir sözdür. Bu sözü “Kur’an bize yeterlidir” diyen ve Hz. Ali’yi (ra) tekfir ederek Kur’an’dan delil getiren Hariciler uydurmuşlardır.
İmam Celaleddin-i Suyutî bu sözü tenkit etmek ve doğru olmadığını ifade etmek için kitabına almıştır. Şayet bu sözü hadis olarak kabul edersek Kur’an-ı Kerimde olmayan ve Peygamberimizin (asm) yasakladığı “Mut’a Nikahı” Kur’an’da yasaklanmadığı için meşru kabul etmek gerekir. Yine Peygamberimiz (asm) Kur’an-ı Kerimin emirlerini izah etmiş ve sınırlandırmıştır. Mesela: “Ulu’l-emre itaat edin” (Nisa Suresi, 4:59.) ayetini Peygamberimiz (asm) “İtaat marufadır” (Buhari Ahkam, 4; Müslim, İmara, 39-40.) fermanı ile sınırlamış ve bu itaatin mutlak olmadığını ancak amirin meşru emirlerine itaat olduğunu belirtmiştir. Bu durumda bunu da kabul etmeyerek ulu’l-emrin gayr-i meşru emirlerine itaatin de farz olduğunu, itaat etmeyenin günaha girdiğini kabul etmek gerekecektir. Bu da müstebit idarecilerin hoşuna giden ve istibdadına güç veren bir durum olur.
İmam Beyhaki “El-Medhal İlâ Delâilü’n-Nübüvve” isimli eserinde “Hadisin Kur'an'a arz edilmesi hadisi, sahîh değildir, batıldır” der. “El-Medhal İle’s-Sünen” isimli hadis kitabında da “İmam Şafiî şöyle demiştir: Rasûlullah'tan (asm) gelen bazı hadisleri reddeden bir kimse bana şu hadisi delil olarak gösterdi: “Benden size gelen haberi Kur'an'a arz edin. Ona uyuyorsa, onu ben demişimdir. Uymuyorsa onu ben dememişimdir.” O kimseye şöyle dedim: Az çok rivayeti sahîh olan hiçbir kimse bunu rivayet etmemiştir. Bu meçhul bir kimseden gelen munkatı' (senedi kopuk) bir rivayettir. Biz ise böyle rivayetleri herhangi bir konuda delil olarak kabul etmeyiz.” (İmam es-Suyûtî, Miftahu’l Cenne fi’l İhticâc Bi’s-Sünne s: 10-21.)
İmam-ı Şafii’den başka İmam Ahmed b. Hanbel, İmam Malik b. Enes, İmam İbn Hazm, İmam İbn Kayyîm el-Cevzî, İmam İbn Teymiyye, İmam Celaleddin-i Suyutî, İmam Kurtubî ve Ebû'l-Ferec İbn Cevzi, Şevkânî, Sagânî, Fettenî, Îbnu'l-Arrak, Aliyyü'l-Kârî gibi birçok muhaddis, bu Arz Hadisi'ni reddetmişler ve bu sözün Peygamberimize (asm) ait olmadığını ispat etmişlerdir.
